Reisverslag november 2010

6 november 2010 tot en met 15 november 2010


Zaterdag 6 november om 04.30 uur begonnen we weer aan een nieuwe reis naar Roemenië1 om hulp te bieden aan hulpbehoevende mensen.

De reis

De eerste dag reden we zoals gewoonlijk door tot de Oostenrijks-Hongaarse grens waar we rond 18.00 uur al aankwamen. De tweede dag hebben we de rit door Hongarije gemaakt en kwamen we in de loop van de middag aan in Roemenië, waar we 's avonds na de kerkdienst het gedeelte van de vrachtauto dat voor Sebis bestemd was nog hebben gelost. Maandagmorgen gingen we met de vrachtauto door naar Blaj om daar de rest uit te kunnen laden.

De lading

Er is weer heel veel mee gegaan. Het was werkelijk weer een overvolle trailer. Ook nu werd ons weer van meerdere kanten gevraagd wat er allemaal mee zou gaan naar Roemenië. Welnu, zet u maar schrap als ik een globale -niet complete- opsomming geef, want er waren ondermeer ca. 500 bananendozen kleding, en schoeisel, zo'n 150 zakken jassen en dekens, waspoeder (ca 350 kg), ongeveer 600 liter verf en latex, 5 fietsen, enkele rolstoelen en rollators, een complete keuken met bijbehorende inbouwapparatuur, landbouwploeg, ca 150 kg pootaardappelen en ca 3000 Hollandse tulpen.
Ook kregen we weer (onze inmiddels jaarlijkse bijdrage) groentezaden van de ENZA voor o.m. de tuinkassen in Tiur (slazaad, preizaad, tomatenzaad, wortelzaad, komkommerzaad, paprikazaad (500 gr van iedere soort), een 1 kg bloemkoolzaad en maar liefst 2,5 kg radijszaad).
Maar ook voor het kinderziekenhuis in Cluj was er deze keer een grote hoeveelheid Similac babyvoeding (maar liefst ca 1600 kg).
Dankzij de hulp van een aantal mensen en de medewerking van een aantal Zwolse supermarkten konden we ook nog eens 5.500 kg voedsel meenemen dat in enkele weekenden werd ingezameld.
Tot slot was er ook nu weer een donatie van de HAK fabriek met maar liefst 4000 kg potjes groenteconserven.

De verzorgingstehuizen in Halmagiu en Magulicea.

Op dit moment zitten in de beide tehuizen in totaal 35 (gehandicapte) ouderen die geen pensioenvoorziening hebben. De Roemeense overheid support een deel van de kosten maar lang niet genoeg. Men is nog voor een groot deel afhankelijk van onze ondersteuning. Doordat de staat toch nog een deel support van de salaris- en energiekosten moet men ook aan bepaalde wetgeving voldoen. Zo is er nu een nieuwe wet in Roemenië die tehuizen voor ouderen en gehandicapten verplicht om een speciale ruimte te hebben met fysio- c.q. oefentherapiematerialen. Deze materialen heeft men niet, dus hebben wij nu voor de beide tehuizen een begin gemaakt door een tweetal hometrainers en loopbanden mee te nemen.
Verder hebben we opnieuw kunnen constateren dat de bewoners zich erg happy voelen in hun woonomgeving. Dat is ook niet zo'n wonder als je beseft dat ze uit tehuizen komen waar men met zeer velen op een grote slaapzaal verbleef en er verder geen voorzieningen waren. Nu heeft men een slaapkamer met 3 tot max 4 personen en heeft men een TV kamer, een fatsoenlijke eetzaal en een ruimte waar men vrij kan rondlopen etc. en niet te vergeten goede voeding.
De voorzieningen zijn voor westerse maatstaven redelijk simpel maar voor de mensen daar wordt het ervaren als een hemel op aarde.

Met name het tehuis in Halmagiu is echter hard aan een opknapbeurt toe. Er moet zeer nodig geschilderd worden en een aantal dingen moeten worden vervangen.
We hopen dat we daar de komende zomer (2011) misschien wat mogelijkheden voor kunnen krijgen.

Het kindertehuis in Sebis

Het kindertehuis in Sebis is eigenlijk een beetje onze thuisbasis.
Vandaar wordt alles op het gebied van de hulpverlening geregeld.
Niet alleen de dingen die het kindertehuis betreffen, maar ook alles m.b.t. de verzorgingstehuizen wordt geregeld vanuit Sebis.
In het kindertehuizen zitten 10 kinderen in de leeftijd van 4 tot 9 jaar (3 meisjes en 7 jongens). Echte dondersteentjes zijn het, die echter zeer liefdevol worden opgevangen en verzorgd.
We kunnen het kindertehuis -naast ondersteuning met voedsel- ook financieel ondersteunen dankzij de mensen die maandelijks een bijdrage geven. Daar zijn we heel dankbaar voor.

Kliniek voor Neonatologie in TirguMures.

We hebben ook weer een bezoek gebracht aan de kliniek in TirguMures.
Het is een kleine kliniek waar de nodige problemen zijn. Deze kliniek is enkele jaren geleden op ons pad gekomen en we zijn erg dankbaar dat we daar kunnen helpen. Want het is toch bijna onvoorstelbaar dat we afgelopen maand juni een noodkreet kregen via de mail, dat men nagenoeg zonder melkpoeder zat voor de veelal te vroeg geboren baby's. Men mailde dat men nog voor ca 3 tot 4 weken voorraad had en dat het budget van de overheid niet tijdig loskwam met daaraan gekoppeld uiteraard de vraag: please, help us! We hebben toen direct contact gehad met ABBOTT en we kregen een volle pallet melkpoeder die we toen precies op tijd met een ander transport hebben kunnen meegegeven. Het was werkelijk een wonder dat we op dat moment deze melkpoeder konden krijgen want normaal gesproken lukt dat niet zo makkelijk en zeker niet op zo korte termijn.
Met dit transport hadden we ook weer de nodige materialen bij ons zoals babykleertjes, lakentjes etc. We hebben dit mogen brengen en hoorden op dat moment van het probleem dat zich nu weer had aangediend.
Men heeft ca 40 speciale bedjes (geen couveuses) waar de kinderen warm in blijven. Deze zijn echter afgekeurd omdat ze onveilig zouden zijn. Er zijn geen financiële middelen beschikbaar om deze bedjes aan te kunnen passen. Wat is nu wijsheid!
We hebben onderling overlegd en ter plekke besloten dat we kosten voor de aanpassingen van een deel van deze bedjes voor onze rekening wilden nemen. We hebben daarvoor een bedrag van € 650,= achtergelaten waarmee men ongeveer de helft van de bedjes kan aanpassen. Een hogere bijdrage is ook voor ons op dit moment niet verantwoord, omdat we ook in februari nog een extra hulptransport moeten laten gaan en daar is ook veel geld voor nodig.
Men was erg blij dat men nu de mogelijkheid had om in ieder geval een deel van de bedjes te kunnen laten aanpassen.
Wijzelf zijn erg dankbaar dat we dit in ieder geval hebben kunnen doen.

Tot slot

We zijn dankbaar dat we nog steeds de mogelijkheid hebben om de noodzakelijke hulp te kunnen bieden. Want het is werkelijk nog steeds heel hard nodig.
We zijn ook heel dankbaar voor alle steun die we van velen van u ontvangen.
Nogmaals bedankt voor uw steun. We kunnen er echt niet zonder.

Henk de Breij


[terug]